در شرح این کانال نوشته شده:
مشاهدات کیوان ابراهیمی، یک جوان مذهبیِ محصّلِ دکتریِ برق در ایالات متحده.
یکی از پستهای این کانال رو برای شما می ذارم:
توحید عزیزی:
آیا امریکایی‌ها پاکدست‌تر از ایرانیان هستند؟ (پست سوم)
لطفاً ابتدا پست ذیل و بحث در گرفته در کامنت‌های آن را ملاحظه بفرمایید:
https://plus.google.com/+توحیدعزیزی/posts/aAVAtXqb47c
دیشب در یک مسافرخانه‌ای بودم که یخچال مشترک داشت. مدیر مسافرخانه، این یادداشت را روی یخچال گذاشته بود:
"یخچال و خنک نگهدارنده‌ی مشروب برای استفاده‌ی تمامی میهمانان است. لطفا مواردی که متعلق به شما نیست را برندارید. با تشکر" آیا چنین سیستمی در ایران قابل اجراست؟ دوستانی که تجربه‌ی زندگی در خوابگاه در ایران را دارند، آیا تجربه‌ای در این زمینه دارند که بتوانند به اشتراک بگذارند؟
کیوان ابراهیمی:
یه مورد فجیع‌تر که در بدو ورود دیدم رو هم به این مشاهدات اضافه کنیم بد نیست: دی‌موین مرکز ایالت آیواست، فرودگاه‌ش در حد جاهایی مثل شیکاگو و نیویورک شلوغ نیست اما خب مرکز ایالته و چند ده پرواز در یک روز بهش انجام میشه. وقتی به این فرودگاه رسیدیم یه راه‌روی طویل و چندتا سالن رو باید رد می‌کردیم که به درب خروج برسیم. نوار نقاله‌ی چمدان‌ها تنها با فاصله‌ی ۱۰-۱۵ متر، کنار درب خروج قرار داشت. کوچکترین بازرسی و چکینگی برای اینکه چه کسی چه چمدونی برمیداره و میره انجام نشد، هر کسی میومد چمدون‌های خودش رو برمیداشت و سرش رو مینداخت پایین و میرفت بیرون. اینطور هم نبود که همه‌ی مسافرین یک پرواز جمع بشن دور نوار نقاله تا چمدون‌‌هاشون رو پیدا کنن و بردارن، بلکه به علت وجود همون مسیر طولانی از هواپیما تا درب خروج که اشاره کردم، بعضی‌ها زودتر به مکان دریافت بار میرسیدن و بعضی‌ها دیرتر. اول از این ماجرا خیلی تعجب کردیم اما احتمال دادیم که شاید فقط اون روزِ بخصوص اینطور بوده. بعد که از بقیه‌ی بچه‌ها پرسیدیم گفتن نه، همیشه همینطوره!
توحید عزیزی:
توی فرودگاه لس آنجلس که جزو سه فرودگاه بزرگ آمریکاست هم وضعیت به همین نحو است. بین نقاله‌ی چمدان‌ها و درب خروجی - ورودی چند متر بیشتر فاصله نیست و چکینگ خاصی هم ندارد.
کانال مشاهدات یک دانشجوی ایرانی در امریکا
آدرس کانال
مشاهدات کیوان ابراهیمی، یک جوان مذهبیِ محصّلِ دکتریِ برق در ایالات متحده.
یکی از پستهای این کانال رو برای شما می ذارم:
توحید عزیزی:
آیا امریکایی‌ها پاکدست‌تر از ایرانیان هستند؟ (پست سوم)
لطفاً ابتدا پست ذیل و بحث در گرفته در کامنت‌های آن را ملاحظه بفرمایید:
https://plus.google.com/+توحیدعزیزی/posts/aAVAtXqb47c
دیشب در یک مسافرخانه‌ای بودم که یخچال مشترک داشت. مدیر مسافرخانه، این یادداشت را روی یخچال گذاشته بود:
"یخچال و خنک نگهدارنده‌ی مشروب برای استفاده‌ی تمامی میهمانان است. لطفا مواردی که متعلق به شما نیست را برندارید. با تشکر" آیا چنین سیستمی در ایران قابل اجراست؟ دوستانی که تجربه‌ی زندگی در خوابگاه در ایران را دارند، آیا تجربه‌ای در این زمینه دارند که بتوانند به اشتراک بگذارند؟
کیوان ابراهیمی:
یه مورد فجیع‌تر که در بدو ورود دیدم رو هم به این مشاهدات اضافه کنیم بد نیست: دی‌موین مرکز ایالت آیواست، فرودگاه‌ش در حد جاهایی مثل شیکاگو و نیویورک شلوغ نیست اما خب مرکز ایالته و چند ده پرواز در یک روز بهش انجام میشه. وقتی به این فرودگاه رسیدیم یه راه‌روی طویل و چندتا سالن رو باید رد می‌کردیم که به درب خروج برسیم. نوار نقاله‌ی چمدان‌ها تنها با فاصله‌ی ۱۰-۱۵ متر، کنار درب خروج قرار داشت. کوچکترین بازرسی و چکینگی برای اینکه چه کسی چه چمدونی برمیداره و میره انجام نشد، هر کسی میومد چمدون‌های خودش رو برمیداشت و سرش رو مینداخت پایین و میرفت بیرون. اینطور هم نبود که همه‌ی مسافرین یک پرواز جمع بشن دور نوار نقاله تا چمدون‌‌هاشون رو پیدا کنن و بردارن، بلکه به علت وجود همون مسیر طولانی از هواپیما تا درب خروج که اشاره کردم، بعضی‌ها زودتر به مکان دریافت بار میرسیدن و بعضی‌ها دیرتر. اول از این ماجرا خیلی تعجب کردیم اما احتمال دادیم که شاید فقط اون روزِ بخصوص اینطور بوده. بعد که از بقیه‌ی بچه‌ها پرسیدیم گفتن نه، همیشه همینطوره!
توحید عزیزی:
توی فرودگاه لس آنجلس که جزو سه فرودگاه بزرگ آمریکاست هم وضعیت به همین نحو است. بین نقاله‌ی چمدان‌ها و درب خروجی - ورودی چند متر بیشتر فاصله نیست و چکینگ خاصی هم ندارد.
کانال مشاهدات یک دانشجوی ایرانی در امریکا
آدرس کانال